strop drewniany w domu parterowym

Cena żelbetowej płyty stropowej warunkowana jest przez wiele różnych czynników. Przede wszystkim przy szacowaniu kosztów bierze się pod uwagę wymiary budynku i ilość kondygnacji. W projekcie powinny być uwzględnione zasady zbrojenia płyty stropowej, co przełoży się na ilość wymaganego materiału koniecznego do zakupu. stoje przed podobna decyzja jak załozycielka watku:))dom z lat 60,120m.do kapitalnego remontu.nad jednym z pomieszczen strop do wymiany.ale poniewaz nad całym domem strop to tzw. powała(drewniany z jakas trzcina)to zastanawiam sie nad wylaniem nowego.dach do wymiany,ale konstrukcja raczej w Ja mam u siebie strop belkowy drewniany. Na plus przemawiają koszty i czas jego wykonania w porównaniu z monolitem betonowym. Dodatkowo są dwie opcje wykończenia-możesz zostawić odkryte belki i mieć elegancki sufit z widoczną konstrukcją albo zakryć je płytami-co dodatkowo obniży koszty bo nie musisz dawać obrobionych kantówek a dodatkowo mogą być cieńsze bo nie będzie ich Najczęściej jest to mieszanka betonowa, dostarczona na budowę z pobliskiej wytwórni betonu. Do dostarczenia mieszanki betonowej na strop najlepiej zamówić pompę do betonu. Ważne, by mieszanka betonowa była dobrze zawibrowana. Wykonany w ten sposób strop można obciążać po kilku dniach - nie ściągając podpór montażowych. Strop nad najwyższą kondygnacją mieszkalną może mieć inną konstrukcję niż pozostałe stropy w domu. Zwłaszcza gdy projekt zakładał, że znajdująca się nad nim przestrzeń ma charakter nieużytkowy. Nawet w domach murowanych często ten strop ma konstrukcję drewnianą. nonton a little thing called first love sub indo. Pierwsze dzielą wnętrze na każdej kondygnacji domu, drugie są wykończeniem spodu stropu. Łączy je to, że mogą być wykończone w podobny ścian Odizolowanie akustyczne pomieszczeń to jedno z zadań ścian działowych. Ich izolacyjność jest określona wskaźnikiem RA1, który dla ścian działowych w standardzie podstawowym wynosi 30 dB, a w standardzie podwyższonym - 40 dB. Jedynie ściany oddzielające pomieszczenia sanitarne i techniczne powinny mieć lepszą izolacyjność - odpowiednio 35 i 45 dB. Dobrze izolują materiały o dużej gęstości (beton, bloczki silikatowe, cegła pełna) lub o budowie włóknistej (np. wełna mineralna). Ściany murowane już przy grubości 9-10 cm (z tynkiem) zapewniają dobre wyciszenie, jeśli wykona się je z bloczków silikatowych albo pełnych cegieł ceramicznych. Bardzo dobre są ściany 15-centymetrowe, ale ze względu na ciężar (ponad 250 kg/m2) stosuje się je tylko na parterze domów niepodpiwniczonych. Najlepszy sposób na poprawienie izolacyjności akustycznej ścian murowanych to obłożenie ich wełną mineralną, osłoniętą płytami g-k na ruszcie stalowym. Ściany z płyt g-k wypełnione wełną mineralną najczęściej projektuje się na poddaszach (aby zminimalizować obciążenie stropu) lub w domach drewnianych. Izolacyjność standardowej ściany obłożonej z każdej strony pojedynczymi płytami g-k można poprawić, stosując podwójną konstrukcję nośną i dwie płyty g-k z każdej Ci zaplanować budowę Twojego domu!Boazeria Okładzina ścienna lub sufitowa z elementów drewnianych i drewnopochodnych, łączonych na wpust i wypust lub obce pióro. Do niedawna bardzo popularna, obecnie zastępowana płytami przesuwne Mają skrzydło przesuwające się po prowadnicach umieszczonych zwykle na górze otworu drzwiowego. Skrzydło drzwi przesuwnych może się chować w ścianie lub przesuwać na nią. Chowanie konstrukcji i skrzydła drzwi przesuwnych wewnątrz murowanej ściany jest trudne i pracochłonne. Dużo prostsze jest przymocowanie całej konstrukcji do murowanej ściany działowej i przykrycie jej ścianką osłonową z płyt skrzydła. Drzwi mogą być: - zamykane jednostronnie - gdy miejsce na wsuwanie skrzydła znajduje się tylko po jednej stronie otworu (np. gdy z drugiej jest narożnik pomieszczenia lub inna przeszkoda). Drzwi jednostronne mogą być pojedyncze albo dwuskrzydłowe rozsuwane teleskopowo (wymaga to zamontowania szyny dwutorowej); - zamykane dwustronnie - jeśli po obu stronach otworu jest dość miejsca na schowanie skrzydeł; - składane - łamane, harmonijkowe - mają skrzydło składające się z 2, 3 lub 4 części połączonych zawiasami. Potrzebują mniej miejsca niż drzwi przesuwne; po bokach otworu nie jest bowiem potrzebne miejsce na przesuwne stosuje się zazwyczaj wtedy, kiedy szerokość otworu przekracza wymiary typowych skrzydeł drzwiowych (czyli ma powyżej 90 cm) albo gdy zwykłe drzwi utrudniają aranżację wewnętrzne Oprócz tego, że zamykają pomieszczenia, czyli izolują je akustycznie i optycznie, mogą też doświetlać korytarz (drzwi z przeszkleniem).Budowa drzwi. Główne elementy drzwi to ościeżnica i skrzydło: - ościeżnica - zazwyczaj jest z tego samego materiału co drzwi i razem z nimi się ją kupuje. Standardowa szerokość ościeżnic to 9,5 cm, ale dostępne są też ościeżnice regulowane, których szerokość można dopasować do ścian grubości od 7 do 11 cm. Przed montażem ościeżnic trzeba przygotować miejsce ich osadzenia. W ścianach murowanych trzeba wyrównać brzegi ościeża, w ścianach z płyt gipsowo-kartonowych po obu stronach otworu drzwiowego montuje się dodatkowe słupy z profili stalowych i mocuje je do stropu oraz podłogi. Poziomą część ościeżnicy robi się z profilu stalowego i mocuje do obu słupów; - skrzydło drzwi - najpopularniejsza szerokość skrzydeł to 80 lub 90 cm. Można też zamówić nietypowe na wymiar. Skrzydło może mieć konstrukcję płytową, płycinową albo płytowo-płycinową. Drzwi płytowe mają zwykle ramę z dwóch lub trzech pionowych i kilku poziomych elementów z drewna lub płyt drewnopochodnych, obłożoną po obu stronach twardymi płytami wiórowymi, pilśniowymi, z tworzyw sztucznych, włókna szklanego, blachą lub wodoodporną sklejką. Drzwi płytowe mogą być gładkie lub profilowane (wtedy wyglądają jak płycinowe). Przestrzeń pomiędzy ramiakiem a płytami wypełnia się kartonem, konstrukcją typu plaster miodu lub płytami pilśniowymi. Drzwi płycinowe to rama z krawędziaków, wewnątrz której często znajduje się materiał wypełniający, obłożona płytami lub deskami. Zwykle płaszczyzna ramy podzielona jest na mniejsze części pionowymi i poziomymi słupkami, a przestrzenie pomiędzy nimi wypełnione elementami wykonanymi z desek, sklejki, profilowanej twardej wodoodpornej płyty wiórowej HDF lub szkła. Drzwi płytowo-płycinowe to połączenie obu poprzednich konstrukcji; skrzydło wygląda jak płycinowe, a zbudowane jest jak Najbardziej popularne są drzwi z drewna i materiałów drewnopochodnych: - drewno. Stosuje się drewno lite lub klejone warstwowo - bardziej wytrzymałe i odporniejsze na paczenie. Drzwi drewniane można kupić wykończone (np. lakierowane) albo tylko wstępnie przygotowane do wykańczania (zaimpregnowane); - płyty drewnopochodne. Do produkcji drzwi raczej nie używa się już popularnych w latach 70. płyt wiórowych i zwykłych płyt pilśniowych. Zamiast tego stosuje się nowocześniejsze płyty MDF (pilśniowe, o średniej gęstości, wytwarzane z włókien sosnowych lub świerkowych) albo HDF (twarde płyty pilśniowe, wytwarzane ze zrębków drewna, żywicy i wosku; mają bardzo dużą gęstość - prawie o połowę większą niż lite drewno - dzięki temu nie paczą się, nie kurczą i nie pękają pod wpływem zmian wilgotności). Płyty mogą być gładkie lub tłoczone. Wykańczane są fabrycznie przez oklejenie fornirem lub laminatem imitującym drewno. Mogą też być otwierania. Przy kupowaniu drzwi wewnętrznych trzeba pamiętać, że w zależności od kierunku otwierania mogą być one: - prawe - gdy otwierają się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara; zawiasy widoczne są po prawej stronie skrzydła; - lewe - mają skrzydło otwierające się zgodnie z ruchem wskazówek zegara; zawiasy widoczne są po lewej stronie skrzydła. Nie ma to znaczenia, gdy są to drzwi przesuwne, których każde skrzydło można tak zamontować, by otwierało się w lewo lub to kosztuje: - Proste drzwi z płyty - od 200 zł - Drzwi ze skrzydłem ze szkła - od 2000 zł - Drzwi dwuskrzydłowe - od 2700 złJeśli zmieniamy kierunek otwierania drzwi na inny niż w projekcie, musimy pamiętać, by umieścić włączniki światła w dogodnym miejscu - tak, by nie trzeba było do nich sięgać za Ceramiczna okładzina ścienna, przeznaczona do układania na ścianach wewnątrz pomieszczeń, powszechnie stosowana do wykańczania ścian łazienek. Płytki glazury produkowane są z mieszaniny gliny, krzemionki i barwników, poddawanej wypalaniu w wysokiej temperaturze i szkliwionych. Dostępne w najróżniejszych wymiarach, wzorach i kolorach, zwykle wraz z elementami uzupełniającymi - dekorami. Producenci glazury zazwyczaj oferują ją w zestawach z dopasowanymi kolorystycznie płytkami podłogowymi - i wyłączniki Osprzęt w instalacji elektrycznej. Montuje się je po wykończeniu ścian w puszkach, do których doprowadzone są kable elektryczne. W sklepach można kupić gniazdka i włączniki różnych rodzajów i odmian, standardowe lub z dodatkowymi udogodnieniami, o bardzo zróżnicowanym wzornictwie - od bardzo prostych do ozdobnych; do pomieszczeń suchych i wilgotnych, na- lub podtynkowe, a także do montowania w specjalnych listwach lub kanałach akustyczna Aby pomiędzy poszczególnymi pomieszczeniami nie przenikał hałas, trzeba do zbudowania dzielących ich ścian wybrać materiały, które zapewnią właściwą izolację akustyczną. Izolacyjność akustyczną ścian określa się liczbą decybeli, jaką może ona wytłumić. W odniesieniu do wnętrza domu, określa się ją wskaźnikiem RA1. Ściana tym lepiej tłumi hałas, im wyższy jest ten wskaźnik. Na ogół wystarczające wyciszenie zapewniają ściany działowe grubości 8 cm, zbudowane z materiałów pełnych. Jeśli w domu potrzebne są specjalnie wyciszone pomieszczenia, trzeba je wydzielić ściankami, które będą tłumić hałas na poziomie powyżej 45 dB. Takie właściwości mają na przykład ściany z bloczków silikatowych grubości 12 cm, pokryte obustronnie tynkiem cementowo-wapiennym albo lekkie ściany szkieletowe, wypełnione wełną mineralną i pokryte z każdej strony dwoma warstwami płyt g-k. Do wyciszenia istniejącej ściany murowanej najlepiej użyć wełny mineralnej (4 cm), osłoniętej płytami g-k. Uwaga! Lepiej nie próbować wyciszać ścian przez przyklejenie samych płyt g-k - może przynieść to odwrotny elektryczna Obwody doprowadzające prąd do oświetlenia, gniazdek i urządzeń zasilanych bezpośrednio. Im więcej jest obwodów, tym wygodniejsza w użytkowaniu i bezpieczniejsza jest instalacja - awaria urządzenia podłączonego do jednego obwodu nie powoduje wyłączenia pozostałych. Liczba obwodów zależy od rodzaju i liczby odbiorników. Część żyrandoli i kinkietów (czyli tzw. opraw oświetleniowych) podłącza się do instalacji na stałe. Podobnie postępuje się z takimi urządzeniami jak pompa pompa studzienna, kuchenka elektryczna, piec akumulacyjny czy centralka alarmowa. Inne odbiorniki mogą być zasilane z gniazd wtyczkowych. Są też takie urządzenia, które są zainstalowane na stałe, ale mają automatykę, którą dodatkowo trzeba zasilać z gniazda (takim urządzeniem jest np. elektryczny podgrzewacz wody). Doprowadzenia odrębnego obwodu wymaga każde urządzenie, którego moc przekracza 2 kW. Pojedynczy obwód oświetleniowy powinien zawierać nie więcej niż 20 punktów oświetleniowych (żyrandoli, kinkietów), a obwód gniazdkowy - nie więcej niż 10 instalacyjne trzeba układać wzdłuż linii prostych, równoległych do krawędzi ścian - nigdy po skosie. Takie ułożenie instalacji umożliwia odtworzenie jej przebiegu na podstawie rozmieszczenia puszek, i Sposób na ostateczne wykończenie ściany przez pokrycie jej farbą. Wybierając farbę, należy zwrócić uwagę na rodzaj pomieszczenia i pomieszczenia. Do różnych rodzajów pomieszczeń dostosowane są inne farby. W każdym domu są bowiem miejsca, gdzie ścianę łatwiej zabrudzić lub uszkodzić, albo takie, gdzie ważna jest odporność ściany na wilgoć, podwyższoną temperaturę czy częste zmywanie na podłoża. Nowe ściany można pomalować każdą farbą, pasującą do danego typu podłoża. Trzeba tylko pamiętać, żeby tynki na ścianach murowanych były wysezonowane, a ściany z płyt g-k - wyspoinowane, przeszlifowane i zagruntowane. Trudniej jest malować stare ściany; trzeba najpierw sprawdzić przyczepność wszystkich wcześniej nakładanych warstw, ewentualnie usunąć je, wyrównać ubytki i wygładzić farby. Do malowania ścian wewnętrznych stosuje się przede wszystkim różne rodzaje farb wodnych: emulsyjne (trwałe, odporne na ścieranie, zmywalne), silikatowe i silikonowe (polecane do pomieszczeń mokrych) oraz wapienne (rzadziej obecnie stosowane, bo niezbyt trwałe i pylące).Meblościanki Zazwyczaj są to wysokie regały z licznymi półkami i szafkami. Jeśli nie ustawi się ich pod ścianą, ale w środku pomieszczenia, będą pełnić funkcję prowizorycznej ściany działowej. Jest to praktyczne rozwiązanie, szczególnie do małych pomieszczeń, ponieważ meblościanki - oprócz tego, że dzielą wnętrze na mniejsze części - są schowkiem na wiele przedmiotów. Ich podstawowa zaleta to właśnie użyteczność oraz łatwość demontażu i przesuwania w inne miejsce. Słabo izolują akustycznie. Można je zamówić u stolarza lub kupić Są to belki nad otworami drzwiowymi, na których opiera się górna część ściany. Ich nazwa bierze się stąd, że w drzwiach znajdują się nad progiem. Nadproża przenoszą ciężar ścian nad otworami. Wykonuje się je z różnych materiałów, mogą mieć różne konstrukcje i różną rozpiętość - rozwiązania konstrukcyjne dobiera się stosownie do rodzaju i budowy ściany, w której wykonywany jest otwór, a także do jego szerokości. Najpopularniejsze i najczęściej obecnie wykonywane są nadproża ścienne Materiały służące do ostatecznego wykańczania ścian wewnętrznych. Są to przede wszystkim: glazura, tapety oraz boazeria (zarówno tradycyjna, drewniana, jak i z paneli z PVC). Ściany wewnątrz domu można też obłożyć: - korkiem - jest przyjemny w dotyku, nie przyciąga kurzu, jest odporny na wilgoć i na ścieranie. Dostępny w niewielkiej liczbie wzorów. Płyty korkowe mogą być impregnowane woskiem albo pomalowane transparentnymi farbami akrylowymi; - kamieniem - jest efektowny oraz odporny na uszkodzenia, ale zimny w dotyku, ciężki i drogi. Poza tym wymaga ostrożnego obchodzenia się z chemikaliami zawierającymi kwasy (nawet tymi w popularnych środkach czyszczących), bo mogą zniszczyć nawet najbardziej odporne kamienie. Podobne właściwości mają też tańsze od kamienia naturalnego okładziny z konglomeratów kamiennych; - blachą - kosztowne rozwiązanie do awangardowych wnętrz. Nadaje wnętrzu sterylny charakter, ale powierzchnie nią wykończone wymagają niemal nieustannego Dobrze rozplanowane zapewnia przede wszystkim wygodę, ale może też stać się elementem dekoracji wnętrza. Przed przystąpieniem do montowania instalacji elektrycznej oraz opraw oświetleniowych trzeba więc rozplanować urządzenie całego domu - tylko w ten sposób uda się umieścić lampy w takich miejscach, by dobrze służyły tym obydwu celom. Wewnątrz domu warto zastosować trzy rodzaje oświetlenia: - ogólne - jego zadaniem jest zapewnienie równomiernego oświetlenia całego pomieszczenia i dostarczenie podstawowej wymaganej ilości światła (kilka opraw w różnych częściach sufitu i kinkiety o niezbyt silnym świetle); - miejscowe - do doświetlenia miejsc, w których się pracuje, czyta, pisze, je itd. (np. lampa nad stołem, kinkiety dające rozproszone światło w kąciku wypoczynkowym i jasne - w kąciku do czytania). Światło skierowane na miejsce pracy powinno padać na nie tak, żeby osoba pracująca nie zasłaniała go sobą; - dekoracyjne - którym można akcentować wybrane detale architektoniczne, roślinność, obrazy, rzeźby i inne elementy, których urodę chcielibyśmy ścian Rodzaj ścian działowych zwykle zależy od konstrukcji domu. Do drewnianego domu szkieletowego stosuje się przeważnie ściany o konstrukcji szkieletowej (ściany z drewna albo ściany z płyt g-k). W domach murowanych zwykle buduje się ściany murowane (ale nawet w takim budynku można i warto zastosować lekkie ściany z płyt g-k, które nie stanowią dużego obciążenia dla stropu, łatwo je przesunąć w inne miejsce lub dodatkowo podzielić nimi pomieszczenie). Ciężar ściany działowej zależy od jej grubości i materiału, z którego została zbudowana. Różnice między poszczególnymi rozwiązaniami mogą być znaczne, na przykład 1 m2 ściany szkieletowej z pojedynczą okładziną z płyt g-k waży około 26 kg, a 1 m2 otynkowanej ściany grubości 15 cm z cegły dziurawki - aż 225 kg. Oczywiście ze względów akustycznych ściany o większym ciężarze są lepsze - im większa masa, tym większa izolacyjność. Są też bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne. Trzeba jednak pamiętać, że takie ściany znacznie obciążają stropy, które trzeba dodatkowo pod nie zbroić lub wzmacniać wykonanymi w ich grubości żelbetowymi żebrami, co powiększa koszty budowano tylko ściany pełne, całkowicie rozdzielające pomieszczenia. Obecnie modne są ściany niepełne, ażurowe, wydzielające fragmenty wnętrz, takie, które nie zamykają całkowicie tynk Są to płyty gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe, które przykleja się do ścian zaprawą gipsową lub przykręca do rusztu stalowego. Suche tynki przyspieszają roboty wykończeniowe w nowych domach (używa się do nich tylko znikomych ilości "mokrych" materiałów), znakomicie nadają się też do wszelkich remontów i Płyty g-k z ułożonymi plackami zaprawy przykłada się do ściany i lekko uderzając przez łatę młotkiem gumowym, wyrównuje ich położenie w pionie i poziomie. Płyta nie może się opierać bezpośrednio na podłodze, dlatego przy ścianie układa się podkładki - małe kliny drewniane lub paski płyt. Na koniec spoinuje się i szlifuje połączenia płyt oraz wykańcza ściany w podobny sposób jak tynkami do rusztu. Stosuje się zazwyczaj wtedy, gdy ściany wymagają wygłuszenia wełną mineralną układaną między płytą a ścianą, lub jeśli z jakichś powodów nie można na nich ułożyć tynku na mokro - na przykład w domach o drewnianej konstrukcji szkieletowej czy na poddaszu. Najpierw do ściany przykręca się ruszt z metalowych profili, potem wypełnia przestrzeń między nimi wełną mineralną, a następnie mocuje to kosztuje: Okładzina z płyt g-k: - przyklejonych na zaprawę - ok. 400 zł/10 m2 - mocowanych do rusztu - ok. 500 zł/10 m2Wykańczanie wnętrz suchymi tynkami powinno się rozpoczynać dopiero po wykonaniu:- instalacji podtynkowych,- mokrych podkładów podłogowych,- tynków układanych na Stanowią wykończenie dolnej powierzchni stropu. Stropy drewniane wykańcza się od spodu deskami lub płytami gipsowo-kartonowymi. W stropach żelbetowych sufit to najczęściej pomalowany farbą tynk cementowo-wapienny lub tynk gipsowy; rzadziej- tynk cienkowarstwowy. Może też być to sufit podwieszony z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych na ruszcie z profili stalowych. Wybór tynku. Zależy od materiału, z jakiego wykonano strop - ważna jest bowiem przyczepność zaprawy do podłoża: - gęstożebrowy z wypełnieniem z pustaków ceramicznych lub betonowych - albo tynk cementowo-wapienny (grubości do 2 cm) albo gipsowy (około 1 cm), jeśli spód stropu jest równy i gładki; - gęstożebrowy z wypełnieniem z pustaków ze styropianu (rzadko stosowany) - specjalna zaprawa klejowa i tynk cienkowarstwowy (jak w bezspoinowych systemach ociepleń); - monolityczny - jeśli spód stropu jest chropowaty, stosuje się tynk cementowo-wapienny lub gipsowy; można też pozostawić strop niewykończony od spodu (tzw. beton architektoniczny); - z płyt prefabrykowanych - zatarcie na skosach dachu Najłatwiej zrobić je z płyt gipsowo-kartonowych, które przykręca się do rusztu z metalowych profili, zamocowanego do krokwi za pomocą specjalnych wieszaków oraz przykręconego do ścian szczytowych, kolankowych i działowych. Coraz rzadziej stosuje się natomiast do mocowania płyt ruszt z łat drewnianych. We wszystkich miejscach ruszt powinien wyznaczać jedną równą płaszczyznę, a więc położenie każdego jego elementu musi być dokładnie sprawdzone. Dopiero do takich wypoziomowanych elementów mocuje się płyty. Rozstaw profili, czyli odległości między nimi, dostosowuje się do grubości i planowanego układu płyt oraz ewentualnie - do wymaganej ognioodporności obudowy. Skrajne profile, od których zaczyna się montaż, mogą być oddalone od brzegu płaszczyzny nie więcej niż o 10-15 cm. Odległość między profilami powinna wynosić maksymalnie: - 50 cm, jeśli płyty zostaną ułożone poprzecznie do elementów rusztu; - 40 cm, jeśli płyty zamocowane będą podłużnie do elementów podwieszane Sufity podwieszane zastępują tradycyjne tynki. Pozwalają zakryć niestarannie i niedokładnie wykonane stropy. Umożliwiają umieszczenie w suficie opraw oświetleniowych. Można też ukryć pod nimi przewody wentylacyjne czy klimatyzacyjne oraz podłączenia urządzeń sanitarnych do zbyt oddalonych pionów. W razie awarii taki sufit można zdemontować, a naprawa uszkodzonej instalacji jest znacznie prostsza niż wtedy, kiedy przewody biegną w stropie lub w murowanych Sufity takie wykonuje się z materiałów montowanych do specjalnych konstrukcji mocowanych (podwieszanych) do stropu. Najpopularniejsze są płyty gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe mocowane do rusztu metalowego lub drewnianego. Sufity wykańcza się również różnego rodzaju kasetonami lub Płyty nie muszą przykrywać całej powierzchni stropu - sufit można wykończyć nimi tylko cześciowo, na przykład wokół obwodu pomieszczenia, można też z płyt uformować łuki czy skosy. Sufit może też być podwieszony w formie płachty z płyty gipsowo-kartonowej z nieosłoniętymi Jest to wygładzające wykończenie z gipsu szpachlowego, które układa się na położonym wcześniej tynku cementowym, cementowo-wapiennym lub gipsowo-wapiennym. Tynk ten musi być jednak równy, gdyż gładź - choć układa się ją w dwóch warstwach - jest dość cienka (łączna grubość dwóch warstw - ok. 2 mm). Po wyschnięciu i stwardnieniu zewnętrznej warstwy szlifuje się ją drobnoziarnistym papierem ściernym lub specjalną siateczką ścierną albo wygładza się na mokro pacą stalową aż do wyświecenia. Sztablatury polecane są do pomieszczeń, w których sama gładkość ścian ma stanowić efekt dekoracyjny. Tam, gdzie ściany mają być malowane we wzory lub będą gęsto zastawione meblami czy obwieszone obrazami (przez co gładkość ścian nie byłaby wyeksponowana), nie warto stosować tych wykończeń - tam wystarczą jedynie tynki gipsowe albo tynki cementowo-wapienne. Bardziej ozdobną i zdecydowanie trudniejszą do wykonania odmianą sztablatury jest stiuk. Dzięki odpowiedniej technice barwienia i zacierania nadaje on tynkowanym ścianom wygląd kamienia naturalnego, najczęściej marmuru. Zwykle układa się go w dwóch warstwach, które pokrywa się warstwą ochronną z wosku. Warstwę dekoracyjną wykonuje się z gotowej zaprawy gipsowej lub gipsowo-wapiennej wzbogaconej o pył marmurowy albo drobnoziarnisty piasek. Najdroższy sposób na wykończenie ścian gipsem, stosowany przede wszystkim we wnętrzach stylizowanych. Stiuki nadają się na fragmenty dekoracyjne lub na lamperie w reprezentacyjnych holach lub korytarzach. Ponieważ można je często zmywać, polecane są szczególnie na ściany ciągów ani sztablatur nie poleca się do wilgotnych pomieszczeń (np. łazienek czy kuchni) ani do miejsc, w których łatwo uszkodzić cienką warstwę wygładzającą (np. w holu).Sztukaterie Dekoracje architektoniczne (np. rozety, gzymsy, ozdobne listwy), służące do ozdabiania ścian i sufitów oraz miejsc ich styku. Sztukaterie tradycyjnie wykonywano z gipsu; obecnie robi się je również z polistyrenu lub poliuretanu. Są one lekkie, odporne na uderzenia i bardzo twarde. Ich montaż nie jest skomplikowany - przykleja się je do ściany i maluje. Dostępne są też sztukaterie fabrycznie pomalowane na biało; można również zamówić je w kolorze dopasowanym do koloru ścian. Sztukaterie mogą być bardziej lub mniej ozdobne - niektóre wiernie naśladują dawne stylowe gzymsy, inne - o mniej wymyślnym profilowaniu - bardziej nadają się do nowoczesnych wnętrz. Ciekawym rozwiązaniem jest połączenie ozdobnych listew sufitowych z oprawami działowe Są to rozdzielające pomieszczenia nienośne ściany wewnętrzne, zwykle niewielkiej grubości i wysokości jednej kondygnacji. Poza ciężarem własnym i zawieszanych na nich sprzętów nie przenoszą obciążeń z innych elementów konstrukcyjnych budynku. Budując ściany działowe, trzeba pamiętać, że nie powinny one stykać się ze stropem nad pomieszczeniem, gdyż wówczas mogą zostać uszkodzone wskutek uginania się mają stanąć. Ściany działowe nie pełnią funkcji nośnej, ale nie znaczy to, że można je postawić w dowolnym miejscu - trzeba pamiętać, że same w sobie stanowią obciążenie dla innych elementów konstrukcji. W miejscach, gdzie usytuowano ściany działowe, są zwykle zaprojektowane wzmocnienia stropów. Dlatego też ściany działowe: - w nowym domu - powinny stanąć tam, gdzie je zaprojektowano, - w domu istniejącym, w którym w ramach przeróbek czy modernizacji ma powstać nowy podział wnętrz - można zbudować je tam, gdzie nie spowodują przeciążenia istniejącej konstrukcji. Jeżeli położenie ścian ma być zmienione w stosunku do projektu nowego domu czy też ma być zmieniony podział pomieszczeń w domu istniejącym - trzeba uzyskać na to zgodę dobierać materiał. Dobierając materiał na ściany działowe, trzeba mieć na uwadze: - względy konstrukcyjne - materiał musi być dobrany do konstrukcji budynku; jeśli istniejący strop może przenieść tylko niewielkie dodatkowe obciążenia, na ścianę działową trzeba zastosować możliwie lekką konstrukcję (np. zbudować lekką ścianę z płyt gipsowo-kartonowych na ruszcie stalowym); - względy akustyczne - podstawowe zadanie ścian działowych to dzielić pomieszczenia i izolować je akustycznie. Najlepsze są do tego ściany masywne - a więc murowane z różnych ciężkich materiałów (cegły, bloczki). Ciężka ściana murowana nie przenosi dźwięków ani drgań, jest zatem najlepsza, gdy trzeba oddzielić pomieszczenie ciche od głośnego. Jeżeli ze względów konstrukcyjnych trzeba zastosować lekką ściankę, powinno się ją wypełnić materiałem do izolacji akustycznej - na przykład wełną mineralną - i ewentualnie zastosować dodatkową warstwę płyt gipsowo-kartonowych; - oświetlenie - niekiedy ważne jest, by ściana między pomieszczeniami przepuszczała światło - wtedy można na przykład wybudować ścianę z pustaków w łazienkach, kuchniach i innych pomieszczeniach mokrych muszą być wykonane z materiałów odpornych na wilgoć - na przykład wyrobów ceramicznych czy silikatowych. Jeśli ścianę zamierza się jednak zbudować z płyt g-k, trzeba wybrać płyty impregnowane (zielone).Ściany murowane Murowane ściany działowe dobrze tłumią hałas, są odporne na uszkodzenia mechaniczne i - w przeciwieństwie do lekkich ścian z płyt g-k - bez problemu można na nich wieszać nawet ciężkie przedmioty; stanowią jednak dla stropów duże obciążenie i nie można ich wykonać w dowolnym miejscu. Powinno się je wznosić już po zakończeniu stanu surowego zamkniętego, a więc gdy gotowa już jest konstrukcja nośna budynku. Nie należy ich stawiać równocześnie ze ścianami konstrukcyjnymi ani też murować na styk ze stropem ponad nimi, ponieważ mogłoby to spowodować ich nieplanowane obciążenie, a przez to - powstawanie rys, pęknięć lub innych uszkodzeń. Na murowane ściany działowe stosuje się następujące materiały:ceramikę, czyli niżej wymienione wyroby ceramiczne: - cegły pełne lub dziurawki, - cegły klinkierowe, - pustaki poryzowane, - pustaki poziomo drążone. Ściany wykonane z tych elementów są ciężkie i masywne: najcięższe są te z cegły pełnej, nieco lżejsze - z cegły dziurawki, a najlżejsze - z pustaków. Ściany z elementów ceramicznych muruje się na zaprawę cementowo-wapienną, a już wymurowane - najczęściej pokrywa tynkiem grubości 10-15 mm. Starannie wykonane ściany z elementów o dokładnych wymiarach można pokrywać tynkiem cienkowarstwowym, gdyż niewielkie nierówności ich powierzchni łatwo można wyrównać przez szpachlowanie. Można też - podobnie jak ściany z cegły klinkierowej lub silikatowej - pozostawić je nieotynkowane i ewentualnie pomalować;beton komórkowy - lekki, wytrzymały materiał, z którego można wykonywać elementy o większych wymiarach. Na ściany działowe stosuje się bloczki (cieńsze bloczki nazywa się też płytkami) grubości 6, 8, 11,5 oraz 12 cm, o gęstości 600 lub 700 kg/m3. Można je murować zarówno na zaprawę cementowo-wapienną na grube spoiny, jak i łączyć zaprawą klejową na cienkie spoiny. Ponieważ przycinanie betonu komórkowego na budowie jest bardzo łatwe, koszt budowy ściany jest mniejszy niż w innych technologiach. Dzięki dokładnym wymiarom elementów wymurowane z nich ściany wystarczy wyrównać cienką warstwą zaprawy lub nawet od razu pomalować;silikaty, czyli wyroby wapienno-piaskowe to cegły i bloczki pełne lub drążone, wytwarzane z piasku, wapna oraz wody. Niektóre z nich mają krawędzie boczne wyprofilowane na wpust i wypust, co pozwala zmniejszyć zużycie zaprawy i przyspiesza murowanie. Ściany z silikatów mogą mieć grubość 6, 5, 8 lub 12 cm. Wyroby silikatowe odznaczają się dużą dokładnością wykonania, więc można je łączyć nie tylko tradycyjnie, jak ceramikę, ale też na cienkie spoiny z zaprawy klejowej. Takie murowanie zwiększa dokładność wykonania ścian. Ściany z elementów wapienno-piaskowych muruje się podobnie jak ściany z tradycyjnych cegieł, przestrzegając zasad wiązania elementów w murze. W kolejnych warstwach poziomych elementy powinny być przesunięte względem siebie nie mniej niż 0,4 wysokości elementu i nie mniej niż 40 mm;keramzytobeton. Bloczki i pustaki z betonu z kruszywem keramzytowym, czyli lekkimi, porowatymi granulkami, powstałymi w wyniku spieniania i spiekania gliny. Są lekkie, wytrzymałe, odporne na wilgoć i niską temperaturę. Muruje się je na zaprawę zwykłą (na grube spoiny). Większość pustaków i bloczków ma profilowane boki, dzięki czemu można je łączyć na pióro i wpust, bez spoin działowe murowane najlepiej stosować na najniższych kondygnacjach, czyli tam, gdzie będą bezpośrednio obciążały podłogę na gruncie. Na stropie można je stawiać tylko w miejscu przewidzianym przez działowe są wyraźnie cieńsze od nośnych (od 6,5 do 25 cm). Cienkie (6,5 cm) i długie (ponad 5 m) murowane ściany działowe wymagają zbrojenia prętami stalowymi, układanymi w co trzeciej spoinie z drewna Używa się na nie drewna litego oraz drewnopochodnych: wiórowych, twardych pilśniowych lub sklejki. Najczęściej spotykane są w domach o konstrukcji drewnianej lub na poddaszach. Są łatwe w demontażu, ale na ogół nieodporne na ogień i wilgoć. Mogą mieć konstrukcję płytową lub ramowo-płycinową: - ściany o konstrukcji płytowej - mają szkielet drewniany obity z dwóch stron płytami, panelami boazeryjnymi lub deskami; przestrzeń pomiędzy nimi wypełnia się wełną mineralną. Powierzchnię płyt można pomalować lub okleić tapetą, a deski - pomalować lub zabejcować i polakierować; - ściany o konstrukcji ramowo-płycinowej mają widoczny szkielet drewniany wypełniony dekoracyjnymi płycinami zrobionymi z drewna albo płytami drewnopochodnymi, uprzednio okleinowanymi fornirem lub pomalowanymi. Takie ściany mogą mieć również wypełnienie ze szkła albo z papieru (jak lekkie ścianki charakterystyczne dla domów japońskich). Ściany ramowo-płycinowe nie zapewniają dobrej izolacji akustycznej, stanowią jedynie z płyt g-k Lekka ściana działowa to stelaż (ruszt) z profili stalowych obłożony z każdej strony jedną lub dwiema warstwami płyt gipsowo-kartonowych. Przestrzeń między płytami wypełnia się wełną mineralną. Lekkie ściany mają wiele zalet: stawia się je na sucho, więc nie trzeba czekać, aż wyschną, po zmontowaniu są od razu równe i gładkie, a budynki z takimi ścianami są łatwe do modernizacji i w systemie. Producenci płyt g-k oferują gotowe, kompletne rozwiązania konstrukcyjne, nazywane systemami. Ułatwiają one budowę ścian działowych, ponieważ poszczególne elementy każdego systemu tworzą przemyślaną całość. Dlatego też użycie innych, spoza konkretnego systemu (np. cieńszych profili czy nieodpowiednich wkrętów), albo też pominięcie niektórych elementów (np. taśmy uszczelniającej lub środka gruntującego powierzchnię płyt przed malowaniem), to ryzyko usterek, które później bardzo trudno usunąć. Mogą to być rysy, spękania, wykwity, przebarwienia ścian czy przenikanie dźwięków. Dlatego elementów systemu nie należy samodzielnie zmieniać. - Ruszt, czyli konstrukcję nośną ścian z płyt g-k, wykonuje się zazwyczaj z profili stalowych (kształtowników) UW i CW. Ruszty drewniane stosuje się rzadko, ponieważ drewno pod wpływem wilgoci pęcznieje i łatwo się paczy. Rozstaw elementów szkieletu dobiera się przede wszystkim do wysokości ścianki i jej funkcji. - Słupki wykonuje się z profili CW i rozmieszcza według projektu (najczęściej co 60 cm), wstawiając je najpierw w dolny, a następnie w górny profil UW na głębokość co najmniej 1,5 cm. Słupki powinny być około 1,5 cm krótsze niż odległość między sufitem a podłogą, aby się nie odkształcały, gdy strop nad ścianą ugnie się pod wpływem obciążenia użytkowego. - Izolacja akustyczna to wypełnienie z wełny mineralnej, które powinno mieć grubość co najmniej 5 cm. Lepiej stosować całe sztywne płyty niż miękkie maty w kawałkach, które wymagają zabezpieczenia (np. zamocowania specjalnymi haczykami), żeby się nie osuwały. - Styki płyt szpachluje się specjalną masą gipsową, najczęściej zatapiając w niej taśmę do spoinowania. Istnieją też masy szpachlowe do spoinowania bez taśmy - przeznaczone do płyt g-k, które mają specjalnie wyprofilowane krawędzie. Po wyschnięciu masy szpachlowej spoinę pokrywa się warstwą drobnoziarnistej masy wygładzającej, a po jej stwardnieniu i wyschnięciu - z pustaków szklanych Dekoracyjne ściany proste lub łukowe odgradzające pomieszczenia, ale przepuszczające od 50 do 75% światła. Pustaki szklane, potocznie (choć niewłaściwie) nazywane luksferami, mogą być bezbarwne lub kolorowe, gładkie lub z fakturowaną powierzchnią. Zależnie od rodzaju mogą przepuszczać światło jak szyby, doświetlać, ale uniemożliwiać obserwację tego co dzieje się za ścianą albo rozmywać i zniekształcać kontury przedmiotów znajdujących się po drugiej stronie. Pustaki łączy się między sobą na zaprawę (to sposób tradycyjny) albo układa na ramie ze specjalnych profili (na mokro lub na sucho).Ile to kosztuje: - Pustaki szklane 19×19×8 cm - 7-20 zł/szt. - Ściana z pustaków bezbarwnych - ok. 300 zł/m2Tapety Jedno- lub wielobarwne, wzorzyste arkusze służące do wyklejania ścian wewnętrznych, sprzedawane są w rolkach o standardowej szerokości 53 cm i długości ok. 10 m. Robi się je z różnych materiałów: - papierowe - jedno- lub dwuwarstwowe, czasem z wypełnieniem wzmacniającym z włókien naturalnych lub sztucznych. Są też tapety papierowe przeznaczone do malowania (tzw. raufazy); - winylowe - grubsze i trwalsze od papierowych, wielowarstwowe, z wierzchnią warstwą z folii z tworzywa sztucznego; - z włókna szklanego - ze sprasowanych i wytłaczanych włókien. Gładkie albo imitujące wzory i sploty tkanin naturalnych. Białe lub kremowe, przeznaczone do to kosztuje: - Tapety papierowe/winylowe - od 15/28 zł/rolkę - Tapety z włókna szklanego - od 14 zł/rolkęTynki cementowo-wapienne Popularna, ale czaso- i pracochłonna metoda wykańczania ścian. Tynki cementowo-wapienne trzeba nakładać w trzech warstwach: - obrzutka (3-5 mm), - narzut (około 10 mm), - gładź gipsowa lub wapienna. Prace tynkarskie wymagają zawracania do tej samej partii ściany, przy czym za każdym razem trzeba odczekać, aż poprzednia warstwa zwiąże i nieco przeschnie. Ostateczne wykańczanie ścian (tapetowanie, malowanie) możliwe jest po dłuższym czasie - dopiero po około 40 dniach. Tynki cementowo-wapienne są za to twardsze niż to kosztuje: Wykończenie ściany wewnątrz domu tynkiem cementowo-wapiennym - 17-20 zł/m2Tynki gipsowe Mogą stanowić ostateczne wykończenie ścian i sufitów. Zwykle układa się je w jednej warstwie z przygotowanej fabrycznie mieszanki tynkarskiej. Umiejętnie zatarte zwykle są wystarczająco gładkie. Jeśli jednak jakość położonego tynku gipsowego nie jest zadowalająca, jego powierzchnię można pokryć masą wygładzającą - sztablaturą. Tynki gipsowe nakłada się w jednej warstwie i można to robić ręcznie lub maszynowo. Ręcznie warto tynkować powierzchnie nie większe niż 50 m2. Od ułożenia do całkowitego wyschnięcia tynków gipsowych mija zwykle 14 dni. Tynki gipsowe można stosować jedynie wewnątrz domu - na ścianach i sufitach pomieszczeń o przeciętnej wilgotności (65%) oraz w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej wilgotności. Nie są natomiast polecane do pomieszczeń o stale podwyższonej wilgotności, ani też do stosowania na podłożach drewnianych, metalowych i z tworzyw sztucznych. Prace należy zaplanować tak, żeby tynkowanie jednej powierzchni wykonać bez przerw. Zdarza się bowiem, że połączenie stwardniałego tynku ze świeżym jest widoczne nawet po pomalowaniu - lub tynk w tym miejscu to kosztuje: Wykończenie ściany wewnątrz domu tynkiem gipsowym - ok. 20 zł/m2Wykończenie spodu stropu - Strop drewniany. Wykańcza się go podsufitką z desek lub płyt gipsowo-kartonowych. - Strop żelbetowy. Wykończenie polega zazwyczaj na otynkowaniu stropu lub na osłonięciu go płytami g-k (czyli na wykonaniu sufitu podwieszanego). Na wybór tynku może mieć wpływ rodzaj konstrukcji stropu. Przygotowany na oba te sposoby sufit najczęściej wykańcza się przez malowanie. Można też ozdobić go, przyklejając do niego ścian Sposób wykończenia zależy od materiału, z jakiego zbudowano ścianę. Ściany z płyt gipsowo-kartonowych albo ściany pokryte suchym tynkiem można od razu wykończyć przez malowanie, wykleić tapetą albo przykleić do nich glazurę. Ściany murowane przed pomalowaniem albo przyklejeniem jednej z okładzin ściennych (np. tapety, glazury) najpierw trzeba otynkować; oprócz wspomnianych wyżej suchych tynków, do wyboru mamy tynk gipsowy lub tynk się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład> Stropy drewniane są cały czas chętnie wybierane przez inwestorów, szczególnie w budynkach, które mają mieć rustykalny czy klasyczny charakter, gdyż stropy tego rodzaju są niezwykle dekoracyjne i nadają wnętrzom unikalnego klimatu. Są też stosunkowo łatwe i szybkie w budowaniu, jednak mają też kilka wad. Kiedy warto zainwestować w stropy drewniane i jakie są ich największe wady oraz zalety? najlepiej sprawdzą się stropy drewniane? W jakich domach najlepiej je stosować?Stropy drewniane mogą być wykorzystywane w różnorodnych budynkach, szczególnie mieszkalnych. Jednak najlepiej sprawdzają się w domach i budynkach:- o konstrukcji drewnianej, szkieletowej;- w murowanych domach parterowych, które mają poddasze użytkowe;- w domach z bali są rodzaje konstrukcji stropów drewnianych?Można wyróżnić dwa rodzaje stropów drewnianych:- stropy belkowe, które stanowią większość stropów drewnianych w domach jednorodzinnych. Są to stropy, w których belki stropowe układane są rzędami w jednakowym rozstawie. Belki oparte są o ściany konstrukcyjne. Tego rodzaju rozwiązanie z reguły stosuje się w domach z bali litych oraz w domach murowanych. Taki strop polecany jest szczególnie przy budowie metoda gospodarczą. Jest to też jeden z najprostszych sposobów na wykonanie stropu;- stropy żebrowe – tego rodzaju stropy najczęściej wykonywane są w domach drewnianych, które mają konstrukcję szkieletową, która nazywana jest również kanadyjską. Takie stropy mogą być również wykorzystane w konstrukcji o szkielecie niemieckim lub skandynawskim. Konstrukcja takiego stropu polega na gęstym ułożeniu cienkich, drewnianych żeber, które łączone są przewiązkami oraz płytami OSB od góry i jeżeli jest to wymagane również od dołu zalety i wady mają stropy drewniane?Jako największe zalety stropów drewnianych wskazuje się następujące kwestie:- stropy drewniane są stosunkowo tanie oraz łatwe w wykonaniu;- dodatkowo można później łatwo wprowadzić modyfikacje w ich ułożeniu. Przykładowo o wiele łatwiej wykonać dziurę w takim stropie niż w stropie wykonanym z innych materiałów;- stropy drewniane mają niezwykle dekoracyjny charakter – nadają wnętrzom unikalnego klimatu. Tego rodzaju stropy sprawdzają się przede wszystkim w aranżacjach nawiązujących do stylu rustykalnego czy skandynawskiego, chętnie wykorzystywane są również w loftach;- stropy wykonane z drewna są o wiele lżejsze niż stropy betonowe, a co za tym idzie, nie obciążają konstrukcji. Dlatego poleca się je szczególnie przy budynkach, które mają stanąć na gruncie, jaki charakteryzuje się małą nośnością;- strop drewniany pozwala na łatwe ułożenie izolacji termicznej – układa się ją pomiędzy belkami;- strop wykonany z drewna pozwala także na łatwiejsze poprowadzenie instalacji takich jak wentylacja czy głównych wad rozwiązania, jakim jest strop drewniany zalicza się przede wszystkim:- znacznie mniejszą izolację akustyczną, nawet przy zastosowaniu wełny mineralnej czy innych produktów izolujących;- bardzo niska odporność na działanie ognia. Drewno wymaga odpowiedniej impregnacji, jednak mimo wszystko taki strop będzie bardziej narażony w razie pożaru, niż strop wykonany z betonu;- w belkach drewnianych, szczególnie nieodpowiednio zabezpieczonych, może dojść do rozwoju grzyba czy zagnieżdżenia się owadów takich jak np. korniki;- drewno oferowane w sklepach nie zawsze jest odpowiednio przechowywane i przygotowywane, dlatego należy zwracać uwagę na jakość materiału, z jakiego buduje się Czyżykowska Strop w budownictwie spełnia wiele funkcji. Między innymi przenosi obciążenia – zarówno użytkowe, jak i stałe. Strop w budownictwie spełnia wiele funkcji. Między innymi przenosi obciążenia – zarówno użytkowe, jak i stałe. Dzięki zastosowaniu stropów budowlanych zwiększa się sztywność budynku. Służy on również jako powierzchnia dla posadzek. Strop drewniany czy betonowy – który wybrać Strop to układ konstrukcyjny poziomy, który służy oddzieleniu kondygnacji budynku. Najpowszechniej wyróżniane rodzaje stropów to stropy drewniane i betonowe. Który z nich należy wybrać – strop drewniany czy betonowy? Praktyka pokazuje, że z biegiem lat stropy drewniane coraz częściej ustępują miejsca betonowym. Niewątpliwie przyczyn takiego zjawiska należy doszukiwać się w fakcie, że strop betonowy jest znacznie szybszy do wykonania we współczesnym budownictwie. Dostępność drewna jest stosunkowo mniejsza niż betonu. Istotnym elementem jest również to, że stropy betonowe pozwalają na uzyskiwanie większych rozpiętości, co daje dużą swobodę w kształtowaniu przestrzeni architektonicznej. Stropy drewniane są trudniejsze w montażu, ponieważ konieczne jest montowanie całych belek stropowych drewnianych w jednym kawałku, a strop betonowy może być tworzony poprzez sekwencyjne wylewanie betonu. Niemniej jednak stropy drewniane w domu murowanym, jak i drewnianym pojawiają się często. Jak zrobić strop drewniany Analizując budowę stropu drewnianego krok po kroku, należy stwierdzić, że konstrukcja stropu drewnianego powinna składać się kolejno od góry z takich elementów, jak: ● warstwa wykończeniowa podłogi (wykładzina, panele podłogowe, typowa podłoga na stropie drewnianym itp.), ● jastrych cementowy, ● płyta mineralna wygłuszająca, ● płyta OSB, ● drewniane belki stropowe (pomiędzy nimi izolacja termiczna i akustyczna z wełny mineralnej), ● łaty drewniane, ● lekki sufit z płyt gipsowo - kartonowych. Belki stropowe drewniane – wymiary W praktyce wykonanie już pierwszego elementu bywa trudne, tj. belki stropowej drewnianej. Obliczenia, jakie tworzą budowlańcy, są często niezbędne, aby użyć belek drewnianych o odpowiednich wymiarach. Wymiary belek drewnianych są zależne od obciążenia stropu, jego rozpiętości i rozstawu osiowego belek. Optymalna proporcja przekroju belki to około 5:7. Długość oparcia belki na murze powinna być równa wysokości tej belki. W szczególnie mocnych konstrukcjach stosowana jest gruba drewniana belka stropowa. To jednak, jakie belki na strop drewniany będą użyte, zależy od rodzaju budowy, zamierzeń inwestorskich, przeznaczonych na to środków finansowych. Jak wykończyć i doskonalić strop drewniany – kilka ważnych uwag Izolacja stropu drewnianego jest taka, że najlepszą ochroną przed wilgocią jest zabezpieczenie końców belek stropowych drewnianych. Cennik wykonania stropu drewnianego przewiduje wówczas wyższe kwoty, takie bowiem zabezpieczenie zwykle wykonuje się papą z jednoczesnym pozostawieniem odkrytego czoła belki. Ważnym aspektem jest pozostawienie kilku centymetrów luzu przy czole i wierzchu belki, ponieważ pozwoli to na odprowadzenie ewentualnej wilgoci, jaka wytworzy się z drewna. W celu akustycznego wygłuszenia stropu drewnianego można stosować taśmy izolacyjne, które tworzą izolację akustyczną stropu drewnianego . Umieszcza się je pod deskowaniem. Dodatkowym tłumikiem są twarde płyty sprasowanej wełny mineralnej, montowane pod suchym jastrychem. Wieńczącą warstwą może być wykładzina dywanowa, która poprawia akustyczność. Remont stropu drewnianego zwykle przeprowadza się w prosty sposób – mianowicie usuwa się materiał, który dotychczas zalegał na stropie (polepę), a w jego miejsce układa materiał nowszy, znacznie lżejszy. Stropy drewniane – rodzaje Najpowszechniejsze są tak naprawdę dwa rodzaje stropów drewnianych: ● drewniany strop belkowy – ten rodzaj stropu wymaga kotwienia w ścianach, co pozwala na stabilizację układu ścian i stropu, ● drewniany strop belkowo-żebrowy – jego konstrukcja polega na tym, że żebra stropu podparte są na belkach stropowych, które w tym układzie pełnią rolę podciągów. Grubość stropu jest większa od tradycyjnego stropu drewnianego. Dom ze stropem drewnianym i stropodach drewniany – na czym to polega We współczesnym budownictwie strop drewniany może być bazą do konstrukcji stropodachu drewnianego, czyli stropu nad ostatnią kondygnacją budynku. Jest on na tyle solidny i masywny, że możliwe jest jego dociążenie poprzez warstwy izolacyjne, jak również i poprzez pokrycie obiektu. Jedną z form stropodachu na drewnianej konstrukcji szkieletowej jest stropodach o odwróconym układzie warstw. Jakie są główne wady i zalety stropów drewnianych Jeśli chodzi o strop drewniany, to jego główne zalety są następujące: ● uszkodzenie stropu drewnianego jest łatwiejsze do naprawy niż betonowego, ● ma on większe możliwości termoizolacyjne, dzięki wypełnieniu luk między belkami drewnianymi warstwą termoizolacji w postaci wełny mineralnej lub szklanej, ● przy stropie drewnianym przestrzeń między belkami może być wykorzystywana na poprowadzenie różnych przewodów, np. wentylacyjnych, grzewczych, ● konstrukcja stropu drewnianego ładnie wykonana, nieobudowana, może stanowić ozdobę pomieszczenia, ● stropy drewniane są zarówno lekkie, jak i łatwe do remontu, zmiany, przebudowy. Stropy drewniane mają jednak i pewne wady. Mianowicie: ● są stosunkowo mało odporne na ogień, ● są mniej wytrzymałe niż stropy betonowe, ● mają ograniczone właściwości akustyczne, ● posiadają wysoki stopień podatności na wilgoć, grzyby. Sprawdź firmy w wybranych województwach: firmy budowlane świętokrzyskie firmy budowlane warmińsko mazurskie firmy budowlane wielkopolskie a także w wybranych miastach: firmy budowlane Rzeszów firmy budowlane Szczecin firmy budowlane Warszawa Czego dowiesz się z artykułu? Jakie są najczęściej stosowane stropy w budownictwie jednorodzinnym? Czym charakteryzują się stropy gęstożebrowe? Czym charakteryzują się stropy monolityczne? Czym charakteryzują się stropy prefabrykowane i półprefabrykowane? Czym charakteryzują się stropy drewniane? Dlaczego wieniec jest istotnym elementem oparcia stropu? Rodzaje stropów Wybór stropu zależy od projektanta konstrukcji, który w zależności od cech geometrycznych budynku - jego kształtu, rozpiętości w świetle podpór, przewidywanego obciążenia - dobiera odpowiedni system stropowy. Ponadto przy analizie projektowej powinien on uwzględnić możliwości montażowe i transportowe, dostępność materiałów, a także kwestie ekonomiczne. Najczęściej stosowane są następujące rodzaje stropów: gęstożebrowe (różne systemy); żelbetowe (monolityczne) wylewane na budowie; prefabrykowane (np. z płyt żerańskich, kanałowych, sprężone); półprefabrykowane (np. typu filigran); drewniane. Charakterystyka stropów gęstożebrowych To najczęściej stosowane rozwiązanie w naszym kraju. Ich popularność wynika z dużej dostępności (wielu producentów), łatwości projektowania i wykonania. Wśród stropów gęstożebrowych wyróżnia się wiele typów, np. Teriva, Fert, Ackerman, Cerit, DZ-3, Ceram. Strop gęstożebrowy - jak wskazuje nazwa - składa się z wielu, gęsto usytuowanych żeber, które pełnią funkcję nośną. Mogą być one prefabrykowane, półprefabrykowane lub wykonywane na miejscu budowy (stropu Ackermana). Na rynku dostępne są również stropy gęstożebrowe układane na belkach sprężonych. Tego typu rozwiązanie umożliwia montaż stropu bez podparcia montażowego. Przeczytaj Może cię zainteresować Dowiedz się więcej + Pokaż więcej Przestrzenie pomiędzy żebrami wypełnia się najczęściej różnego rodzaju pustakami. Elementy te mogą być wykonane z betonu, keramzytobetonu, ceramiki, betonu komórkowego, płyt drewnopochodnych a nawet z tworzywa sztucznego. Zadaniem pustaków jest wypełnienie przestrzeni w stropie, nie biorą one zaś udziału w jego "pracy". Dlatego elementy wypełniające powinny być lekkie, łatwe do układania i niedrogie. Ich cechy wytrzymałościowe są drugorzędne, chociaż powinny zapewnić odpowiednią nośność w trakcie montażu. Odmianą stropów gęstożebrowych są produkty zespolone, w których konstrukcję stanowi płyta żelbetowa o grubości 4 cm i szerokości 60 cm, z zatopioną centralnie - osiowo na całej długości panelu - stalową kratownicą. (fot. Konbet Poznań) Dzięki niewielkiej masie, tego typu stropy można montować ręcznie. Jak wspomniano, podpór montażowych nie wymagają tylko belki sprężone. Ważne, by w miejscach występowania ścian działowych lub innych elementów dociążających wykonać wzmocnienia w postaci podwójnych żeber (dwie belki nośne ułożone obok siebie). Jeśli strop ma większą rozpiętość, to potrzebne są też żebra rozdzielcze (najczęściej przy rozpiętości ponad 4 m). Dzięki nim ogranicza się ugięcia, mogące spowodować powstanie rys. Dzięki niewielkiej masie, tego typu stropy można montować ręcznie. Jak wspomniano, podpór montażowych nie wymagają tylko belki sprężone. Ważne, by w miejscach występowania ścian działowych lub innych elementów dociążających wykonać wzmocnienia w postaci żeber rozdzielczych. Elementy te stosuje się również w przypadku dużych rozpiętości. Dzięki temu ogranicza się ugięcie stropu i zapewnia mu odpowiednią sztywność. Po ułożeniu belek, pustaków stropowych i zazbrojeniu stref przypodporowych oraz wieńców, konstrukcję zalewa się warstwą nadbetonu. Najczęściej jest to mieszanka betonowa, dostarczona na budowę z pobliskiej wytwórni betonu. Do dostarczenia mieszanki betonowej na strop najlepiej zamówić pompę do betonu. Ważne, by mieszanka betonowa była dobrze zawibrowana. Wykonany w ten sposób strop można obciążać po kilku dniach - nie ściągając podpór montażowych. Te można zdemontować dopiero po 28 dniach, czyli po czasie, kiedy beton osiągnie swoją pełną wytrzymałość. Charakterystyka stropów monolitycznych Również cieszą się dużą popularnością. Technologia polega na przygotowaniu podpór montażowych oraz szalunku na całej powierzchni stropu, a następnie zazbrojeniu płyty stropowej wg projektu za pomocą prętów lub siatek zbrojeniowych. Tak przygotowaną konstrukcję zalewa się mieszanką betonową. Podobnie, jak w przypadku stropu gęstożebrowego, najlepiej zamówić ją wraz z pompą w najbliższej wytwórni. Strop monolityczny stosuje się najczęściej przy skomplikowanych kształtach budynku i przy większych obciążeniach. Można go dowolnie kształtować oraz wzmacniać, np. na obciążenia skupione. Ta technologia umożliwia też kształtowanie płyt balkonowych, wysuniętych poza obrys budynku. Jednak trzeba pamiętać, że takie wykonanie balkonu (jeśli właściwie się go nie zrobi) oznacza duży mostek termiczny. Poradnik Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek! Tak, jak w przypadku stropów gęstożebrowych, przy stropie monolitycznym wylewanym na mokro podpory montażowe można zdemontować dopiero po 28 dniach, czyli po czasie, po którym beton osiągnie swoją pełną wytrzymałość. Stropy monolityczne wykonuje się zazwyczaj przy skomplikowanych kształtach budynku i przy większych obciążeniach. (fot. M. Szymanik) Charakterystyka stropów prefabrykowanych Wykonywane są z różnych elementów: płyt kanałowych, żelbetowych, z betonu komórkowego itp. Powszechnie stosowane przed laty płyty żerańskie znów zyskują coraz więcej zwolenników. Zaletą stropów prefabrykowanych jest to, że nie wymagają podpór montażowych. Prefabrykaty układa się na ścianach za pomocą dźwigu (niestety nie na każdą działkę da się nim wjechać), następnie wykonuje się zbrojenie wieńców, a przestrzenie pomiędzy płytami zbroi się prętami i zalewa betonem. Tego rodzaju stropy stosuje się przede wszystkim w budynkach o prostych rzutach i prostym układzie konstrukcyjnym podpór. Płyt nie można montować wspornikowo - za wyjątkiem stropów z betonu komórkowego, które mogą być wysunięte poza obrys budynku maksymalnie na 150 cm. Jeśli w stropie występują otwory o wymiarach większych niż 25 × 25 cm, to należy stosować tzw. wymiany stalowe (inaczej nazywane wieszakami) lub ramy H - jeśli otwory mają znacznie większe wymiary. To dodatkowo podraża strop, ponieważ wieszaki powinny być zabezpieczone antykorozyjnie, a niekiedy także ocynkowane. Charakterystyka stropów półprefabrykowanych Są odmianą stropów monolitycznych. Najpopularniejszym typem jest strop typu filigran (znany też pod nazwą 2K). Najważniejszym elementem w tym wariancie są zazbrojone płyty, wykonane na wymiar w zakładzie prefabrykacji. Tworzą konstrukcję stropu, a jednocześnie stanowią tracony szalunek. Na nich układa się dodatkowe zbrojenie, a następnie całość zalewa warstwą nadbetonu. Tego rodzaju stropy wymagają wykonania podparcia montażowego w postaci słupów i ciągłych podpór belkowych. Montaż płyt odbywa się za pomocą dźwigu. Stropy filigran znakomicie się sprawdzają w budynkach o skomplikowanych kształtach. Można je dodatkowo wzmacniać. Charakterystyka stropów drewnianych To rozwiązanie stosowane głównie w domach drewnianych lub domkach letniskowych o lekkiej konstrukcji. Wykonuje się je na belkach drewnianych o przekroju prostokątnym lub dwuteowych. Prace nie są kłopotliwe, niewątpliwą zaletą jest też eliminacja robót mokrych (jedynymi elementami wylewanymi "na mokro" są wieńce opuszczone - jeśli ściany są murowane). Montuje się je szybko i można je użytkować zaraz po skończeniu prac. Ze względu na niewielką masę, tego typu konstrukcje są podatne na ugięcia, przenoszą drgania i dźwięki uderzeniowe. Wieniec - istotny element oparcia stropu Oprócz właściwego oparcia stropów należy również zadbać o właściwe ukształtowanie strefy przypodporowej, czyli wieńca. Zgodnie z normą PN-EN 1996-1-1 wieńce powinny przenosić obliczeniową siłę rozciągającą równą 45 kN. We wcześniejszych wydaniach normy murowej był zapis, że wieniec powinien mieć przekrój żelbetowy minimum 0,025 m². Są to zatem konkretne i wystarczające wskazówki, jak należy taki wieniec zaprojektować. Sposób wykonania wieńca zależy od typu zastosowanego stropu i powinien być określony w projekcie budynku. Niezależnie od rodzaju, ważne jest, by element ten był prawidłowo zaizolowany. W przeciwnym razie będzie on generatorem mostków termicznych. Najbardziej wymagające pod tym względem są budynki, w których ściany wykonane są w technologii jednowarstwowej. W tym wariancie niezbędne jest zastosowanie dodatkowego ocieplenia (nie tylko przy wieńcu, ale także przy nadprożach). Takiego problemu nie ma przy ścianach dwu- lub trójwarstwowych, których całe powierzchnie są pokryte izolacją cieplną. Wieniec wymaga ocieplenia. Jest to szczególnie ważne w przypadku ścian jednowarstwowych, które nie są całe pokryte izolacją. (fot. Rector) Tomasz Rybarczyk Z tego artykułu dowiesz się:jak wytrzymały musi być strop w Twoim domu?jakie najważniejsze funkcje pełni strop?jak to możliwe, że strop się nie zawali?które stropy klawiszują i dlaczego?jakie są dostępne na rynku rodzaje stropów?który strop jest najlepszy dla Ciebie? Witaj Inwestorze!Jedną z pierwszych decyzji jaką musiałeś dokonać jeszcze przed zakupem projektu budowlanego był wybór pomiędzy domem parterowym, a domem z poddaszem użytkowym. Jeśli wybrałeś dom parterowy, to nad ścianami parteru prawdopodobnie będziesz wykonywał lekki strop drewniany połączony z więźbą dachową. Będzie służył jedynie do podwieszenia sufitu i jako podłoga na strychu. Rozwiązanie to stanowi jeden z wielu wariantów klasycznej więźby dachowej, dlatego omówię je w artykule poświęconym konstrukcji dachu. Ten artykuł chcę poświęcić budowie domu z poddaszem użytkowym, a w szczególności omówieniu stropu nad parterem. DygresjaTen artykuł poświęcam przede wszystkim stropom nad parterem, ponieważ w budownictwie jednorodzinnym spotyka się je najczęściej. Pomimo tego przedstawione poniżej rozwiązania mogą równie dobrze być zastosowane do budowy stropu nad piwnicą, nad dowolnym piętrem, albo do budowy stropodachu płaskiego. Każde rozwiązanie i każda kondygnacja ma swoje cechy charakterystyczne, które przedstawię Ci poniżej. Do czego służy strop? W pierwszej części tego artykułu chciałbym pomóc Ci w wyborze najlepszego rodzaju stropu do Twojego domu. Żeby to zrobić musimy najpierw zastanowić się jakie dokładnie funkcje pełni strop. Strop jako konstrukcja budynku Podstawową funkcją stropu jest stworzenie nowej kondygnacji i bezpieczne przenoszenie obciążeń, które się tam znajdą na poniższe ściany i fundamenty. Typowymi obciążeniami jakie działają na strop są: ciężar własny, obciążenia od warstw wykończeniowych (tynk, posadzka) i obciążenie użytkowe (mieszkańcy, meble, wyposażenie). W przypadku stropu, który będzie pełnił jednocześnie funkcję stropodachu występują też obciążenia od środowiska zewnętrznego, czyli głównie śnieg i strop mógł bezpiecznie przenosić wszystkie obciążenia musi posiadać odpowiednią wytrzymałość oraz sztywność. Nie chcę Cię tutaj zanudzać szczegółami projektowymi i konstrukcyjnymi, bo za dobór właściwej nośności stropu odpowiada projektant. Natomiast chcę żebyś wiedział jedną ważną rzecz: wytrzymałość stropu zależy przede wszystkim od: rodzaju stropu (o tym później), wytrzymałości użytych materiałów (stali i betonu, o tym w kolejnej części artykułu) oraz od grubości. W praktyce oznacza to, że w pewnym zakresie można stosować zamiennie różne rodzaje stropów (za zgodą projektanta), ale wpływa to na grubość stropu, a tym samym na wysokość kondygnacji. Przy wszelkich zmianach trzeba zatem uważać na wysokość schodów, grubości warstw wykończeniowych na piętrze i wysokości pomieszczeń rodzaje stropów mają też różny ciężar. Przy wszelkich zmianach trzeba zatem pamiętać o sprawdzeniu nośności ścian niższych kondygnacji i fundamentów. Na szczęście w budynkach jednorodzinnych z poddaszem użytkowym, typowe materiały murowe zwykle wytrzymują obciążenia od każdego rodzaju stropu, ale ostateczną decyzję podejmuje aspektem konstrukcyjnej funkcji stropu jest jego rola w usztywnianiu całego budynku. Strop pokrywa zazwyczaj dużą część powierzchni domu, a dzięki temu bardzo dobrze wpływa na sztywność całego budynku. Ogranicza przemieszczenia ścian parteru, pomaga wyrównać osiadania budynku. Jest to rola trudna do opisania i obliczenia, ale jedno jest pewne: sztywny strop dobrze wpływa na konstrukcję budynku. I tutaj, wyprzedzając nieco fakty, trzeba powiedzieć o stropie drewnianym. Niestety jego sztywność jest wielokrotnie mniejsza niż stropów żelbetowych i w żaden sposób nie pomaga on w usztywnieniu budynku. Czy to jest to duży problem? Zwykle nie, ale jeśli chcesz dokonać zmian w swoim projekcie z projektu żelbetowego na drewniany to bezwzględnie musisz skonsultować to z projektantem. Jaka wytrzymałość stropu jest Ci potrzebna? Przy rozmowach o rodzajach stropu pojawia się temat porównań wytrzymałości. Można spotkać się z opinią, że strop typu “A” ma wyższą wytrzymałość niż typu “B” i dlatego jeden jest lepszy od drugiego. To prawda, że każdy rodzaj stropu może mieć inną wytrzymałość, ale co z tego wynika dla Ciebie?Praktyczny Inwestor wie, że strop powinien mieć wytrzymałość dostosowaną do jego potrzeb i zgodną z przepisami. Zwiększenie wytrzymałości “na zapas” powoduje zwiększenie kosztów budowy i nie przekłada się w żaden sposób na walory użytkowe (ewentualnie przez większą masę poprawia akustykę). Jaka zatem powinna być wytrzymałość stropu w Twoim domu?Wytrzymałość stropu określa jego projektant na podstawie tzw. obciążenia charakterystycznego (stałego i zmiennego) ponad ciężar własny działającego na strop. Pod tym zagadkowym pojęciem kryje się ciężar wszystkiego co na stropie się znajdzie: ścianek działowych, wylewki, paneli podłogowych, mebli, wyposażenia wnętrza, mieszkańców itd. Porównując maksymalne dopuszczalne obciążenia charakterystyczne podawane przez producenta dla różnych rodzajów stropów możesz łatwo sprawdzić, który strop jest “mocniejszy”.A jakie powinno być obciążenie charakterystyczne działające na strop w Twoim domu? Na szczęście nie musisz tego liczyć bo tym zajmuje się projektant. Uwzględnia on ciężar stały wszystkich elementów działających na strop (ścianki, podłogi) i obciążenia zmiennego (wyposażenie, mieszkańcy) które wynosi minimum 2,0kN/m2, czyli odpowiada w przybliżeniu obciążeniu 200kg na każdy metr kwadratowy stropu. Mówiąc obrazowo: jeżeli na takim stropie znajduje się pokój o powierzchni 20m2 (czyli o wymiarach około 4,5×4,5m) to możesz bezpiecznie zorganizować w nim imprezę na 57 osób o średniej wadze 70kg! Ten przykład dowodzi, że porównywanie wytrzymałości różnych rodzajów stropów nieco mija się z celem, bo nawet “najsłabszy” strop zaprojektowany zgodnie z normą zapewnia naprawdę duży zapas nośności dla domów w których strop w domu jednorodzinnym jest użytkowany z obciążeniem większym niż 200kg/m2 są ekstremalnie rzadkie, np. gdy ktoś ma kilka dużych akwariów w jednym miejscu. Mimo to, gdy budujesz nowy dom, zastanów się czy lokalnie na stropie nie będziesz chciał postawić czegoś bardzo ciężkiego. Jeśli tak to skonsultuj to z projektantem. Strop podczas pożaru W wysokiej temperaturze jaka panuje w trakcie pożaru zniszczeniu może ulec niemal każdy materiał budowlany. Dotyczy się to również najważniejszych elementów konstrukcyjnych takich jak strop czy ściany. Mając to na uwadze, Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określa dla poszczególnych elementów konstrukcyjnych minimalny czas przez jaki powinny zachować nośność (R), szczelność (E) i izolacyjność (I) ogniową w wypadku pożaru. Ten minimalny czas jest potrzebny dla mieszkańców, aby zdążyli się ewakuować z płonącego budynku. Niestety w/w rozporządzenie zwalnia budynki mieszkalne jednorodzinne z wymogu zachowania minimalnych wartości REI, ale zdrowy rozsądek podpowiada, żeby dla tak ważnego elementu jakim jest strop zachować przynajmniej REI30. Stropy żelbetowe spełniają ten warunek bez problemu, natomiast stropy drewniane trzeba odpowiednio zabezpieczyć przed ogniem. Izolacyjność akustyczna stropu Izolacyjność akustyczna stropów w domach jednorodzinnych jest właściwie całkowicie pomijana w projektach typowych. Dlaczego? Bo norma PN-B-02151-02:1987 dotycząca akustyki w budynkach skupia się głównie na budynkach wielorodzinnych i zabezpieczeniu przeciw przedostawaniu się hałasu pomiędzy sąsiednimi mieszkaniami. Norma ta nie stawia żadnych obligatoryjnych wymagań dla izolacyjności akustycznej stropu w obrębie mieszkania. “Ostatnią deską ratunku” jest załącznik do w/w normy, który podaje zalecane wartości wskaźników izolacyjności akustycznej w budynkach jednorodzinnych. A jeśli coś jest zalecane, a nie obowiązkowe to wiadomo, że nie zawsze będzie wskaźniki wynoszą odpowiednio:wskaźnik RA1 mówiący o izolacyjności dźwięków rozchodzących się w powietrzu o średniej i wysokiej częstotliwości powinien wynosić minimalnie 45dB i 50dB odpowiednio dla standardu podstawowego i podwyższonego,wskaźnik Ln,w mówiący o izolacyjności dźwięków rozchodzących się przez strop od uderzenia powinien wynosić maksymalnie 63dB i 53dB odpowiednio dla standardu podstawowego i podwyższonego; Jeśli nie wiesz jeszcze co oznacza symbol dB i jak rozumieć podane wyżej wartości to koniecznie zajrzyj do artykułu [B033] Murowane ściany nośne parteru. Znajdziesz tam dokładniejsze omówienie zagadnienia akustyki przegród budowlanych. Skoro znasz już normowe wskaźniki izolacyjności akustycznej stropów to teraz wystarczy porównać je z wartościami deklarowanymi przez producenta stropu. Niestety nie każdy producent podaje takie dane, dlatego orientacyjne wartości wypisałem poniżej, przy omawianiu poszczególnych rodzajów stropów. Można tu też przyjąć bardzo prostą zasadę: im większy wskaźnik RA1 tym lepiej, im mniejszy wskaźnik Ln,w tym lepiej, im większa masa stropu, tym zapomnij też, że strop ostatecznie będzie posiadał warstwy wykończeniowe. Powszechnie stosowana wylewka betonowa na podkładzie ze styropianu również poprawia właściwości akustyczne stropu. Nie wszystko jest jasne i masz wątpliwości? Zapytaj w komentarzu albo dołącz do Grupy wsparcia na Facebooku! Termoizolacyjność i paroprzepuszczalność stropu Strop nad parterem w domu jednorodzinnym oddziela zwykle pomieszczenia o tej samej temperaturze i podobnej wilgotności. Dlatego nie ma uzasadnionej potrzeby sprawdzania właściwości termoizolacyjnych i dyfuzyjnych stropu, ani stosowanie jakichkolwiek wygląda inaczej, gdy rozpatrujemy strop nad pomieszczeniem nieogrzewanym (piwnica), pod pomieszczeniem nieogrzewanym (strych) lub stropodach. Wtedy konieczne będzie spełnienie odpowiednich wymagań dotyczących termoizolacyjności i dyfuzji pary wodnej. Typowy strop żelbetowy lub drewniany bez żadnych izolacji nie posiada prawie żadnych właściwości termoizolacyjnych i stanowi mały opór dla dyfuzji pary wodnej. Upraszcza to nam nieco sprawę doboru samego stropu – przyjmujemy, że jest on neutralny dla ciepła i pary, a termoizolację i kontrolę przepływu pary trzeba zapewnić w inny sposób. Bez wątpienia jest to temat na oddzielny artykuł, ale już teraz mogę uprzedzić, że taki strop wraz z izolacją musi zostać dobrany przez projektanta. Strop i zdrowe materiały budowlane Zawilgocenie stropu Temat “zdrowych materiałów budowlanych” poruszałem już przy okazji omawiania materiałów ściennych. Zapraszam Cię zatem do zapoznania się z artykułem [B033] Murowane ściany nośne parteru. Tutaj przypomnę jedynie najważniejsze dopuszczony do sprzedaży materiał budowlany nie jest niezdrowy sam z siebie o ile go nie zjesz :). Najważniejsze jest aby materiał nie został zawilgocony, bo wtedy istnieje duże ryzyko rozwoju grzybów i pleśni, które stwarzają realne zagrożenie dla Twojego zdrowia. Kluczową rolę odgrywa tu sprawna wentylacja. Promieniotwórczość materiałów budowlanych Każdy materiał budowlany posiada swoją naturalną promieniotwórczość i nie należy się jej obawiać. Naturalna promieniotwórczość popularnych materiałów do budowy stropów (beton, keramzytobeton, ceramika, drewno) bez problemu spełnia wymogi prawne (z wyjątkiem betonu zawierającego popioły lotne). Pamiętaj jednak, że promieniotwórczość całego stropu zależy od ilości materiału jaki użyjemy do jego budowy. Oznacza to, że im cięższy strop tym będzie miał większą praktyce jedynym istotnym parametrem wpływającym na promieniotwórczość stropu jest zawartość popiołów lotnych w betonie. Jeśli element zawiera dużo popiołów to istnieje duże ryzyko przekroczenia dopuszczalnego poziomu promieniowania. Niestety producenci prefabrykatów zwykle nie podają dokładnej receptury swojego betonu, więc sprawdzenie zawartości popiołów lotnych jest praktycznie niemożliwe. Przy zamawianiu betonu z wytwórni do stropu wylewanego na budowie możesz dopytać o to z jakiego cementu zostanie zrobiony beton. Przegląd różnych technologii wykonania stropu Wiesz już jakie funkcje musi pełnić strop i jakich właściwości od niego oczekiwać. Przyjrzyjmy się zatem różnym rodzajom stropów i ich właściwościom. Pomoże Ci to wybrać najlepsze rozwiązanie dla Twojego domu. Stropy historycznie Budowanie stropów nie jest nowym pomysłem i można by powiedzieć, że jest tak stare jak samo budownictwo. Przez setki lat przewinęło się kilka różnych technologii, niektóre z nich przeminęły bezpowrotnie, a niektóre dotrwały do dzisiaj w nieco udoskonalonej formie. Tutaj przedstawię tylko kilka z nich. Stropy ceglane łukowe Jest to rodzaj stropu, który całkowicie zanikł we współczesnym budownictwie. Wykonany był w całości z cegieł, bez żadnego zbrojenia lub wzmocnienia. Odpowiednia nośność uzyskana była tylko przez właściwy kształt w formie łuku. Dzisiaj takie stropy można podziwiać np. w średniowiecznych zamkach i kościołach. Największą wadą takiego rozwiązania z dzisiejszego punktu widzenia jest oczywiście łukowy kształt sufitu w pomieszczeniu. Strop Kleina Kolejnym historycznym rozwiązaniem stropu, które eliminowało problem mocno “wygiętego” sufitu był strop ceglany na belkach stalowych. Jest to w pewnym sensie pierwowzór stropów jakie znamy dzisiaj. Składał się z dwuteowych belek stalowych i płyt ceglanych pomiędzy nimi. Płyty były zbrojone prętami lub płaskownikami, dzięki temu można było uzyskać płaską powierzchnię stropu. Rozwiązanie to było stosowane od początku XX wieku aż do czasów popularyzacji stropów żelbetowych. Współcześnie, głównie w przemyśle, również wykonuje się stropy na belkach stalowych, ale zamiast płyt ceglanych stosowane są płyty żelbetowe lub zespolone (stalowo-żelbetowe). Zasada działania stropu Kleina jest również bardzo podobna do dzisiejszych stropów gęstożebrowych, w których mamy główne belki nośne z żelbetu (żebra) i wypełnienie pomiędzy nimi z pustaków stropowych. Strop Kleina, zdjęcie pochodzi ze strony Strop drewniany Jest to najstarszy rodzaj stropu i jednocześnie jedyny, który w niemal niezmienionej formie przetrwał do dzisiaj. Oczywiście wraz z rozwojem technologii stropy drewniane ewoluowały i pojawiały się nowe rozwiązania, ale podstawowa zasada jest ciągle ta sama. W podstawowej wersji składa się z belek drewnianych, na których ułożona jest drewniana podłoga. Pierwsze stropy drewniane wykonane były z belek nieobrzynanych (czyli okrągłych) z wygładzoną tylko jedną płaszczyzną. Współcześnie stosuje się belki lite, belki klejone, albo bardziej zaawansowane produkty inżynierskie, takie jak dwuteowniki lub wiązary drewniane. Strop drewniany w średniowiecznej wieży kościoła. Współczesne stropy w budownictwie jednorodzinnym Współczesne budownictwo zostało zdominowane przez dwa materiały: drewno i żelbet. Stąd mamy popularne współcześnie stropy drewniane i żelbetowe we wszelkich możliwych odmianach. Stropy drewniane W stropach drewnianych główną konstrukcję nośną stanowią belki drewniane, oparte na ścianach nośnych. Jest to rozwiązanie znane powszechnie na całym świecie, a szczególnie w krajach gdzie popularne jest budownictwo drewniane szkieletowe. Czasami spotyka się również stropy drewniane w połączeniu z budynkami murowanymi. W tym artykule nie będę omawiał jednak szczegółowo tego rodzaju stropów z dwóch powodów:Budynki drewniane i stropy drewniane są ciągle mniejszością w Polsce;Moim zdaniem budowa stropu drewnianego w domu murowanym kompletnie mija się z celem. Drewno jest pozornie tańsze niż strop żelbetowy, ale dostosowanie go do takich samych standardów izolacyjności akustycznej i przeciwpożarowej znacznie podnosi koszty. Tutaj polecam Ci artykuł [B007] 12 powodów dla których lepiej wybrać dom murowany a nie drewniany oznacza to, że stropy drewniane są złe same w sobie. Uważam jednak, że ich charakterystyczne właściwości (lekkość, akustyka, termoizolacyjność, estetyka) są potrzebne jedynie w szczególnych przypadkach i trzeba bardzo świadomie ich użyć. Dla znacznej większości nowo budowanych domów, najlepszym rozwiązaniem będzie jeden z rodzajów stropów żelbetowych. Przegląd stropów żelbetowych dla domów jednorodzinnych XX i XIX wiek przyniosły rozwój technologii budowlanej, dzięki czemu do powszechnego użytku weszło kilka rodzajów stropów opartych na elementach żelbetowych. Zanim omówię je szczegółowo chciałbym opowiedzieć Ci odrobinę o zasadzie działania stropu. Jak działa strop Strop jest poziomym elementem konstrukcyjnym, który działa głównie jako element zginany. Omówmy to na prostym przykładzie: jeśli ułożymy strop na dwóch równoległych ścianach, to ściany będą głównie ściskane (od nacisków stropu), a strop będzie się uginał pod ciężarem własnym i ciężarem działających na niego obciążeń. Ugięcie stropu, rozumiane jako odległość o którą strop “opadnie” w dół, będzie wynosiła zero na ścianach (podporach), a największą wartość osiągnie na środku rozpiętości. I właśnie z tego ugięcia wynika najważniejsza zasada pracy stropu (i wszelkich poziomych elementów konstrukcyjnych, np. nadproży): podczas, gdy strop się ugina, to jego dolna powierzchnia ulega rozciąganiu, a górna ściskaniu. I teraz właśnie do gry wchodzi żelbet, czyli połączenie stali z betonem. Beton jest materiałem, który “lubi” ściskanie i bardzo dobrze sobie z nim radzi. Jednocześnie beton “nie lub” rozciągania i łatwo pęka, gdy tylko zaczniemy go rozciągać. Stal zbrojeniowa zachowuje się dokładnie odwrotnie i “lubi” być rozciągana. Morał z tego jest taki: strop składa się ze stali zbrojeniowej, którą umieszcza się w strefie rozciąganej (na dole), oraz z betonu, który musi znaleźć się w strefie ściskanej (u góry).Powyższy, prosty przykład, to tzw. konstrukcja jednoprzęsłowa, jednokierunkowa, swobodnie podparta. Innymi słowy mamy tylko dwie podpory (ściany), jedno przęsło (strop) między nimi, które zbrojone jest w jednym kierunku i nie posiada dodatkowych usztywnień na swobodnych końcach. Rzeczywistość bywa jednak bardziej złożona i stropy mogą się opierać nie na dwóch, a na czterech krawędziach. Wtedy mówimy o stropie dwukierunkowo zginanym i dwukierunkowo zbrojonym. Strop może być też ułożony w sposób ciągły na kilku równoległych do siebie ścianach i wtedy mamy do czynienia ze stropem złożony z kilku przęseł powoduje bardzo istotną zmianę w pracy stropu. Część przęsłowa stropu (czyli ta pomiędzy ścianami) pracuje tak jak dotychczas. Natomiast ze względu na ciągłość konstrukcji nad podporami (ścianami) sytuacja w tych miejscach ulega odwróceniu. Obrazowo można powiedzieć, że w strefie podporowej strop zginany jest w drugą stronę: ściskanie następuje dołem, a rozciąganie górą. Taka sytuacja wymaga stosownego zbrojenia nad ścianą. Różne sposoby podparcia i pracy stropów. Twoim zadaniem jako Inwestora nie jest projektowanie zbrojenia stropów, od tego jest przecież konstruktor. Jednak zrozumienie tych kilku zasad działania konstrukcji pomoże Ci zrozumieć dlaczego jeden strop zachowuje się inaczej niż inny, oraz który będzie dla Ciebie najlepszym wyborem. Przejdźmy zatem do omówienia popularnych rozwiązań stropowych. Co to jest klawiszowanie stropu?Dla mieszkańca domu równie duże znaczenie co właściwości techniczne stropu ma jego estetyka. Nikt przecież nie chce mieć na suficie rys i pęknięć, które powracają pomimo szpachlowania i malowania. Jedną z przyczyn powstawania takich rys jest zjawisko klawiszowania. Występuje ono, gdy jedna część stropu, pod obciążeniem, ugina się bardziej niż druga. Ugięcie to jest bezpieczne ze względu na nośność konstrukcji (mowa tu o ugięciach rzędu zaledwie kilku milimetrów), ale skutkuje powstaniem rys na styku dwóch elementów tego powodu przy wyborze i budowie stropu bardzo wiele uwagi poświęca się zabezpieczeniu stropu przed klawiszowaniem. A które stropy i dlaczego są najbardziej podatne na klawiszowanie dowiesz się z dalszej części artykułu. Strop żelbetowy monolityczny Jest to najstarszy rodzaj stropu żelbetowego i jedyny, który nie zawiera żadnych elementów prefabrykowanych. Do jego wykonania, w pierwszej kolejności, konieczne jest zastosowanie pełnego deskowania (szalunku) na całej powierzchni stropu. Na deskowaniu układane jest zbrojenie górne oraz dolne, a całość zalewana jest betonem. W ten sposób powstaje jedna, duża płyta żelbetowa. Strop wykonany w ten sposób posiada wiele cech charakterystycznych (celowo nie piszę tu o zaletach i wadach, bo zależy to od sytuacji na budowie i projektu):Bardzo duża pracochłonność wykonania ze względu na szalunki i zbrojenie, a zatem i duży koszt;Nie wymaga pracy ciężkiego sprzętu na budowie;Duże zużycie materiału: stali, betonu i ewentualnie szalunków drewnianych, a zatem duży koszt;Bardzo duża swoboda w kształtowaniu stropu. Niemal dowolne kształty, grubości, rozpiętości, ilość i układ podpór, itp.;Możliwość wykonania stropu jako jedno lub wieloprzęsłowy oraz o dowolnym sposobie podparcia, w tym jako balkon (praca jedno- lub dwukierunkowa);Duża waga stropu, może nie nadawać się do każdych ścian i warunków gruntowych;Brak klawiszowania;Bardzo dobrze usztywnia budynek;Powierzchnia dolna może być całkowicie gładka i nie wymagać tynkowania jeżeli zostaną użyte systemowe szalunki. W przeciwnym razie wymaga tynkowania;Możliwość ukrycia instalacji w stropie;Niewielka typowa grubość stropu około 14-18cm przy zachowaniu wysokiej wytrzymałości;Bardzo dobre właściwości ogniochronne (zależne od grubości stropu), zwykle około REI60Bardzo dobre właściwości akustyczne dzięki wysokiej masie: wskaźnik RA1 (izolacyjność dźwięków powietrznych) zaczyna się od około 50dB przy grubości stropu 15cm, wskaźnik Ln,w (izolacyjność dźwięków uderzeniowych) wynosi maksymalnie około 74dB przy grubości stropu 15cm i maksymalnie około 67dB przy grubości stropu 24cm i jest większy niż zalecenia normowe. Należy jednak pamiętać, że na dźwięki uderzeniowe ogromny wpływ ma sposób wykończenia podłogi, a podane tu wskaźniki dotyczą stropu bez żadnego zdaniem stropy monolityczne warto współcześnie stosować jedynie w ograniczonym zakresie, tzn. jako fragmenty stropów których nie da się wykonać w inny sposób ze względu na kształt lub skomplikowane zbrojenie. I rzeczywiście strop tego typu jest powszechnie stosowany jako np. fragment wylewki przy połączeniu ze schodami lub balkonem. Rozwiązaniem, które eliminuje problemy stropu monolitycznego i jednocześnie zachowuje jego zalety (szalowanie, część zbrojenia) są stropy typu filigran i vector i to właśnie one coraz częściej zastępują stropy monolityczne. Fragment Wylewki żelbetowej przy schodach jest jednocześnie typowym stropem monolitycznym. Strop typu Filigran i Vector Dalsza część artykułu i komentarze widoczne są tylko dla zalogowanych użytkowników. Powiązane artykuły:

strop drewniany w domu parterowym